Kamyki Astona - Lotta Geffenblad

Kamyki Astona

Autor: Lotta Geffenblad

Pewnego dnia w drodze do domu mały szczeniak Aston znajduje… kamienie. Obserwuje je uważnie i dochodzi do wniosku, że musi im być bardzo źle. Aston martwi się o kamyki, myśli, że zapewne jest im zimno na deszczu i śniegu, że są samotne, zmarznięte, smutne – i jak nietrudno się domyśleć, następnie zabiera je do swojego domu. Aston troskliwie się nimi opiekuje, kąpie je, otula kołderkami, dotrzymuje im towarzystwa. Teraz kamienie są bezpieczne w swoim własnym łóżku. Każdego dnia Aston znajduje nowe kamienie, niektóre są duże, niektóre małe, ale każdy kamień potrzebuje jego troskliwej opieki… W domu zaczyna robić się tłoczno, a gdy nadchodzi lato...

„Kamyki Astona” to ujmująca opowieść o miłości, empatii i życzliwości. Wspaniały tekst i wyjątkowe ilustracje Lotty Geffenblad tworzą poruszającą historię, w której zarówno duzi, jak i mali odnajdą cześć siebie.

Książka została obsypana wieloma nagrodami, a ponadto na jej podstawie powstał krótkometrażowy film animowany – zdobywca wielu międzynarodowych nagród. W Polsce ten film był pokazywany na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Era Nowe Horyzonty we Wrocławiu.

Recenzja:

Miłość, która ożywia kamienie...

Przestrzeń zatopiona w zmierzchu, przeszyta świstem wiatru, skruszona lodem i pogrążona w ciszy, pośród której - jakby samotnie, ale razem - stawia kroki Aston i jego mama. W takiej scenerii otwiera się przed nami książka „Kamyki Astona” szwedzkiej pisarki Lotty Geffenblad.

Aura dość odmienna – jak przystało na książki dla dzieci i o dzieciach – można rzec: nawet dziwna.

Nie ma tu bowiem krzykliwego, dziecięcego entuzjazmu, kolorowych zabawek, jasnych i jaskrawych barw dzieciństwa. W kontrapunkcie natomiast znajdujemy milczenie, połączone z zapatrzeniem, w wymiarze harmonii i pogodzenia. Funduje to czytelnikom bohater książki Aston – szczeniak o wielkich oczach, smutno i żałośnie patrzących, ale też obdarzonych darem doskonałego przenikania rzeczywistości. Bowiem czy to pod śniegiem, czy w kałużach jawią się przed oczami Astona zwyczajne, ale w jego optyce niezwykłe, zjawiskowe kamienie. Bohater sięga po nie – zawsze zimne, mokre, lśniące - niczym po żywe, porzucone, skostniałe w swej samotności istoty. W zapalczywej gorliwości, w amoku poszukiwań kamyków mały Aston wciela się w rolę odpowiedzialnego oraz wiernego opiekuna. Pielęgnuje w sobie przeświadczenie, że wokół świat usłany jest małymi, skazanymi na ludzką niepamięć bytami. A w odpowiedzi na ich milczącą, cierpiącą przygodność losu Aston z żarliwą troską przygarnia co dzień kolejnego samotnika, by dać mu dom, kąpiel, ciepłą kołderkę i miejsce do snu...

Zadziwiająca w bajce jest postawa rodziców, tych cierpliwie obserwujących, szanujących zaangażowanie i uczucia syna. Nie krytykują maniakalnej wręcz pasji Astona, nie mają w sobie żądzy ukarania, lecz swoim alternatywnym pomysłem podsuwają drogę wyjścia z kłopotliwej sytuacji.

„Kamyki Astona” niewątpliwie uwrażliwiają i wyostrzają spojrzenie na otaczającą, codzienną rzeczywistość. Ukazują znaki cudowności, jakie czekają na nas na każdym kroku, i które możemy znaleźć przy dobrej woli serca i wnikliwej spostrzegawczości.

Świat nie jest nudny, trzeba tylko umieć w nim się zanurzyć, zatrzymać i znaleźć coś dla siebie. A wtedy życie i każdy dzień stanie się pasją i miłością.

O książce wypowiedziała się Kamila Nawrot

Laureatka konkursu na recenzję książki dla dzieci zorganizowanego przez RYMS.   

Rekomendowany wiek dziecka: powyżej 3 lat.

Ilustracje: Lotta Geffenblad.

Przełożyła ze szwedzkiego: Hanna Dymel-Trzebiatowska.

Oprawa: twarda; Format: 187 mm x 258 mm; Ilość stron: 26.

Wydawnictwo: EneDueRabe; ISBN: 978-83-62566-01-3.

***